21 Eylül 2010 Salı

karar vermek verememek!!

hayatım şu anda a b c d ihtimalleriyle dolu.hemde küçük değil hayatımı tümden değiştirecek hepsi birbirinden kötü ihtimaller.
konuşmaya yazmaya mecalim yok.kafam dolu.moralim bozuk.ne yapacağımı bilmez haldeyim.tek başıma olsam neyse ama bir eşim ve herşeyden habersiz bir kuzucuğum var.
Allah'ım nolur yardım et.keşke 5 yıl sonrasını biran görebilsem.vereceğim kararın sonucunu görebilsem..
çıldırmak üzereyim.
dua edin benim için olurmu?

14 Eylül 2010 Salı

uzaktan eğitim-istanbul ünv.

hafta sonu öylesine internette dolaşırken bir baktımki aradığım sertifika programı istanbul üniversitesinde başlayacak.hemde uzaktan eğitim merkezinde hemde 5 günlük.
çıldırdım resmen.ve tabi bu kadar nasıl denk gelebilir ve nasıl ben tesadüfen buldum bu programı diye sevindirik oldum(google'a istanbul yazcağıma istanbsl yazmışım altta istanbul ünv çıkınca bi bakayım deyip enstitü yerine merkezlere girip vs vs tıklayıp bu programı buldum çünkü)
merkeze mail attım ama cevap alamadım.yarın hocalara mail atıcam bakalım şartlar nelermiş,ben katılabilirmiyim diye..
hastalıkların moleküler temeli konulu bir program.moleküler tıp ve genetiğe hayran birisi ve mesleki anlamda tek hayali genetik bir çalışma programında danışman olmak olan bir doktor olarak daha ne isterimki ben..

13 Eylül 2010 Pazartesi

ne yapıyorum ben?

ne yapıyorum ben yada neyi yanlış yapıyorum?
bugün itibariyle anladımki yöneticilik vasfım yok.tamam hasta doktor ilişkilerim en azından çevremden veya hastalardan duyduğum kadarıyla çok iyi.ama yönetmek zorunda olduğum personelle ilişkilerimi bir türlü düzene oturtamıyorum.ve buda canımı sıkıyor artık.
kliniğimde düzen istiyorum.plan program istiyorum.pozitiflik istiyorum.ben kendime adıma yapıyorum ama insanlardan hatalarını düzeltmelerini uygun birşekilde isteyemiyorumki hala aynı terslikler devam ediyor.ve bugün ilkkez sinirliyim.klinik şefi böyle yaparmı bilmiyorum ama şu anda kliniği protesto ediyorum.hayır klinik dediğimde 2 elin parmaklarını geçmiyoruz ama olsun işte.olmuyorr..tamam makina değiliz ama insanların kendi negatifliklerini ,depresyonlarını bu kadar işlerine yansıtmalarına anlam veremiyorum.ki bu kişiler sanılanın aksine erkekler.konuşuyorum.yardım almalarını sağlıorum.opsiyon veriyorum.ama yok.ve en sonunda olan oldu banada bulaştı bu sabah olumsuzluk.
şimdi sakinleşip derin bir nefes alıp kliniğe geçicem.sakinleşmek için bilgisayar başına oturdum. ilk defa hastanedeblogumu açtım.onunda ayrı vicdan azabı var üstümde şimdi..
önerisi olan varmı?

12 Eylül 2010 Pazar

bayram geldi hoş geldi!!

geldide geçti bile koskoca bir bayram.
uzman olmadan önce acaba hangi günü nöbetçiyim diye stresi basardı kaç gün önceden:))
geçen sene bayramda 2 aylık kolikli kuzuyla (ek olarak benim hala hafiften süren lohusa sendromumla)ankara yollarındaydım.
busenede bu dağ başındayım ama eşim kardeşim gelebildiler.annem babam yanımda .kuzucum kucağımdaydı.itiraf deyim oyle güllük gülistanlık geçmedi.tartışmalı,birazda sıkıntılıydı hatta ama insanoğlu işte unutmaya meyilliyiz yoksa nasıl yaşarız.
yarın işbaşı,ingilizce ve almancaya devam.alışmamışım ya tatile.çalışasım var .şimdi biyandan ingilizce diyaloglar dinliyorum.
gözüm ntvde maçı bekliyorum.
yeni bir kitaba başladım.biraz ilerleyeyim yorumları yazarım buradan.
herkese mutlu haftalar diliyorum.bakalım neler olacak bu hafta?